Першай звярнулася жыхарка вёскі Бароўка. Жанчыну трывожыла пытанне ўвекавечання памяці Лепельскіх мінамётнага і пяхотнага вучылiшч.

Лепельскі раён у гады Вялікай Айчыннай вайны меў стратэгічнае значэнне ў пытанні вядзення ваенных дзеянняў. На тэрыторыі краю размяшчаліся два вучылішчы – мінамётнае і пяхотнае. На дадзены момант памяць пра іх захоўваецца ў большай ступені ў кнігах.

Гаворка ідзе пра выданні «Лепельскае мінамётнае вучылішча», аўтарамі якога з'яўляюцца Аліна Стэльмах, дырэктар раённага краязнаўчага музея, а таксама Галіна Якаўлева, кандыдат гістарычных навук, дацэнт Віцебскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя П.М. Машэрава. Другая важная кніга – «Лепельскае пяхотнае вучылішча» пад аўтарствам Андрэя Бараноўскага.

-- На паперы памяць ёсць, а мемарыяльнага знака ў раёне няма!, - падкрэсліла звярнуўшаяся да Міністра грамадзянка. – Нам бы вельмі хацелася, каб на тэрыторыі Бароўкі з'явіўся які-небудзь мемарыяльны знак, які б назаўжды ўвекавечыў памяць аб дзейнасці Лепельскага мінамётнага і пяхотнага вучылішчаў, - сказала жанчына.

Як стала вядома падчас гутаркі, гэтым пытаннем ужо займаюцца прадстаўнікі раённай улады, бо, сапраўды, для жыхароў раёна з'яўленне такога памятнага знака стане важнай і патрэбнай падзеяй. Гэта будзе адпавядаць нашым імкненням увекавечыць памяць аб земляках, зацвердзіць сваю пазіцыю адносна гістарычнай праўды і яшчэ раз падкрэсліць высокую ступені павагі да нашага гераічнага мінулага.

Месцам усталёўкі памятнага знака вызначана павінна стаць вёска Бароўка, бо менавіта сюды напярэдадні вайны ў 1941 годзе было перадыслацыравана Лепельскае мінамётнае вучылішча.  Тут жа, у Бароўцы,  першапачаткова размяшчалася і пяхотнае вучылішча (перад вайной яно было перадыслацыравана ў г.Чарапавец Валагодскай вобласці).

Міністр абароны ўважліва выслухаў грамадзянку і падтрымаў у рашэнні дадзенага пытання. Адназначна ў в. Бароўка з'явіцца памятны знак.

-- Магчыма, гэта будзе мемарыяльная дошка, магчыма стэла, а можа і цэлы памятны комплекс, уключаючы памятную дошку і некаторыя ўзоры ваеннага рыштунку, да прыкладу, каску, вінтоўку, мінамёт. Жыхарам былога ваеннага гарадка трэба назапасіцца цярпеннем, бо працэс усталёўкі новага памятнага аб'екта зойме некаторы час - спатрэбіцца афармленне папер, распрацоўка і ўзгадненне макета, зацвярджэнне праекта і гэтак далей. Тым не менш, план працы ўжо намечаны, можна пачынаць, - адзначыў Віктар Генадзевіч.

Другой на прыём да Міністра прыбыла жыхарка г.Лепеля. Жанчына 16 гадоў таму страціла сына і зараз знаходзіцца ў камітэце салдацкіх маці Віцебскай вобласці. Да Віктара Генадзевіча грамадзянка звярнулася, каб даведацца, ці праўда, што такім маці, як яна, неўзабаве адменяць ільготы адносна медыцынскага абслугоўвання.

-- Ці можна мне на льготных умовах праходзіць медыцынскае абследаванне на базе ваеннага клінічнага медыцынскага цэнтра Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь? - задала пытанне Міністру жанчына.

-- Адназначна так! Як і раней, усе жанчыны, якія знаходзяцца ў камітэце салдацкіх маці, могуць бесперашкодна атрымліваць медыцынскія паслугі на ільготных умовах. Калі ж дзесці ў інтэрнэце хтосці мог убачыць інфармацыю аб спыненні такога віду дапамогі, то запэўніваю вас, інакш як інфармацыйныя «ўкіды» гэта не назавеш, - пракаментаваў Віктар Генадзевіч.

Задаволіўшыся адказам, грамадзянка таксама звярнулася да Міністра абароны са словамі падзякі і ўдзячнасці за працу ўсіх прадстаўнікоў сілавога блока нашай Беларусі. Жанчына адзначыла, што шчаслівая жыць пад мірным небам.

-- Я ўпэўнена, што нашы вайскоўцы дадуць адпор любому ворагу. Дзякуй за магчымасць спакойна спаць! -- падзякавала лепельчанка Міністру.

Таксама жанчына адзначыла і высокі ўзровень працы прадстаўнікоў мясцовай улады. Спагадлівасць, дапамога і падтрымка - гэта яна адчувае ў свой адрас з боку кіраўніцтва краю.