Штогод пад час канікулаў, і тым больш летніх, раённы камітэт грамадскага аб'яднання «БРСМ» арганізоўвае працу студатрадаў. На прадпрыемствах, плячом да пляча з дасведчанымі калегамі, падлеткі атрымліваюць не толькі магчымасць зарабіць свае ўласныя грошы, але і набіраюцца досведу працы ў працоўных калектывах.

Студатрадаўскi рух працягвае крочыць па Лепельшчыне, далучае хлопцаў да працы і фармуе дысцыпліну. Так, на базе ААТ «Лепельаграсэрвіс» працуе сэрвісны студэнцкі атрад «Рамонтнікі» імя Героя Савецкага Саюза В.Р. Мухіна.

5 бравых рабят на працягу 2 тыдняў будуць дапамагаць работнікам сельгаспрадпрыемства ў рамонце тэхнікі, а таксама ў іншых працах.

Напэўна, многія зараз падумалі: «Як падлеткі могуць ліквідаваць непаладкі ў абсталяваннi?». Могуць, калі яны навучэнцы дзяржаўнага аграрна-тэхнічнага каледжа.

Здавалася б, толькі-толькі скончылі першы курс, але многія з іх ужо разбіраюцца ў тэхніцы. І ў гэтым мы пераканаліся, наведаўшы тэрыторыю мехдвара сельгаспрадпрыемства.

Вось, напрыклад, Дзяніс Міснік і Андрэй Варашко праз пару гадоў выйдуць са сцен каледжа тэхнікамі-механікамі. Каб стаць добрымі спецыялістамі ў любой сферы, патрэбна практыка. У студатрадзе ім выдалася выдатная магчымасць адчуць сваю прафесію раней, чым іншыя хлопцы з групы.

Як сцвярджаюць будучыя аграрыі, ім тут падабаецца, усе супрацоўнікі прадпрыемства прыязныя, гатовы ў любы момант дапамагчы і падказаць, а таксама даць слушную раду.

Дзяніс з дзяцінства марыў працаваць з вялікай тэхнікай, рамантаваць камбайны, трактары і іншыя магутныя машыны. Як і ва ўсіх нас, у яго былі захопленыя эмоцыі, калі назіраў хлапчуком за камбайнам на залатым ячменным полі. А некалькі гадоў таму хлопцу прадставілася магчымасць пасядзець у кабіне з вялізным лабавым шклом, праз якое ўсё поле відаць, як на далоні. Мусіць, гэты выпадак і абумовіў выбар будучай прафесіі.

Акрамя гэтага, Дзяніс з вялікім задавальненнем дапамагае бацьку ў рамонце легкавога аўтамабіля і хутка схоплівае практычныя навыкі.

-- З чаго пачынаецца працоўная раніца ў хлопцаў? – пытаюся ў загадчыка майстэрні сельгаспрадпрыемства Ігара Леанідавіча Бузо.

-- Вядома ж, з інструктажу па тэхніцы бяспекі. Без гэтага ў нас ніяк нельга. На любым сельскагаспадарчым прадпрыемстве пытанням аховы працы надаецца адмысловае увага, якая павялічваецца ў разы, калі гаворка ідзе аб працоўнай занятасці падлеткаў. А потым ужо вызначаем фронт працы на дзень.

-- І які ён на сёння?

-- Зняцце зменных элементаў з сеялкі. Потым трэба будзе дапамагчы разабраць дыскатар, культыватар і іншае абсталяванне. Ну і, калі спатрэбіцца, дапамогуць падбуртоўваць і сушыць збожжа, а таксама наводзіць парадак.

-- А не рана вы ўзяліся за рамонт сеялак? Цяпер жа яшчэ ідзе ўборачная кампанія.

-- Не рана. Не заўважыш, як праляціць час, і пачнецца пасяўная. Струмень клопатаў толькі трохі сціхне зімой.

-- Як байцы зарэкамендавалі сябе?

-- З першых дзён паказалі сябе, можна сказаць, дысцыплінаванымі працаўнікамі. Выконваюць даручаныя заданні адказна.

Цяпер гарачая пара ў сельгаспрадпрыемствах, аграрыі знаходзяцца ў полі да позняга вечара. Дапамога байцоў студатрада як нельга дарэчы. Зразумела, што шмат адразу не атрымліваецца, робяць не так хутка, як супрацоўнікі са шматгадовым стажам. Але кожны з нас некалі быў на іх месцы, таму ставімся з разуменнем. Магчыма, праз пару гадоў нехта з гэтых хлопцаў стане членам нашага калектыву.

-- Хлопцы, ваш атрад носіць імя Валянціна Рыгоравіча Мухіна. А вы ведаеце, як ягоны лёс звязаны з Лепельшчынай і чаму ён атрымаў званне Героя Савецкага Саюза?

-- Вядома, ведаем, - адказаў Дзяніс Міснік. -- Ён нарадзіўся ў горадзе Лепелі ў сям'і ваеннаслужачага. Так як бацька быў вайскоўцам, прыйшлося часта мяняць гарады.

У 1944 годзе скончыў Адэскую спецшколу ВПС, якая знаходзілася ў эвакуацыі ў Таджыкістане. З ліпеня гэтага ж года - у войску.

У 1949 годзе скончыў ваеннае авіяцыйнае вучылішча лётчыкаў, там жа некалькі гадоў быў лётчыкам-інструктарам. Доўгі час працаваў старэйшым лётчыкам-выпрабавальнікам ОКБ, пазней - начальнікам лётна-выпрабавальнага комплексу.

-- За мужнасць і гераізм, праяўленыя пры выпрабаванні новай авіяцыйнай тэхнікі палкоўніку Мухіну Валянціну Рыгоравічу ў 1966 годзе прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка», -- дапоўніў таварыша Андрэй Варашко.

***

Любая праца, нават нескладаная, выпрабоўвае на трываласць. Затое потым хлопцы будуць ганарыцца сабой, развіваць сваю самастойнасць і адказнасць далей. Каштоўнасць студатрадаў у тым, што падлеткі могуць адчуць многія прафесіі на справе, пабываць на розных вытворчасцях, пераканацца, што выбар іх жыццёвага шляху з'яўляецца правільным.

Жадаем, каб добрая практыка працоўнага выхавання падрастаючага пакалення і ў далей актыўна ўкаранялася ў жыццё навучэнскай моладзі на Лепельшчыне!

Наталля Храпавіцкая.

«Лепельскі край» https://lepel-kraj.by/novosti/molodjozhnoe/v-lepelskom-rayone-rabotaet-silhoz-otryad-remontniki-02-08-2023